the ocean with a 3D effect.

http://www.youtube.com/embed/ mcbHKAWIk3I

Normandië D-Day

Waar was ik de 6e juni 1944. Gewoon in de tuin aan het werk in Leersum, tot ik ineens heel hard hoorde gillen “Oh kijk daar eens?” Onwillekeurig keek ik naar de lucht en zag plots dat die bezaaid was met witte dwarrelende figuurtjes, ja zag ik dat nou goed? Ik klom op een muurtje om dit wonder beter te kunnen zien, ja het waren allemaal parachutes die ik naar beneden zag komen en het was in de richting  van Arnhem…..Ik rende naar binnen om mijn vader en moeder te roepen, mijn vader die kon niet naar buiten, hij was al jaren ondergedoken en er waren altijd verraders in de buurt waar je voor uit moest kijken. Van alle kanten hoorde ik nu schreeuwen, ja ja het is begonnen we worden bevrijd.  Ze zitten in Normandië….helaas de vreugde was kort, want de invasie verliep stroef. De Duitsers gaven tegenstand. Na zes weken vechten waren er 117.000 Duitsers en 122.000 geallieerde soldaten gesneuveld, dorpen en steden in het Westen van Frankrijk totaal vernietigd…Dan eindelijk in augustus wordt Parijs bevrijd. en op 12 september veroveren Amerikaanse troepen Maastricht. Maar de winter kwam en de Duitsers liepen nog overal en de luchtlandingen bij Arnhem waren mislukt  op de grond. De rivierovergang werd niet veroverd. De winter kwam en er werd veel honger geleden. Het zou nog vele maanden duren  voor we op 4 mei weer hoorde roepen, dat de oorlog voorbij was.

The roof of Thailand

Tropical Garden Madeira

rosierwait

De belangrijkste bezienswaardigheid in het bergdorpje Monte is de fantastisch Monte Palace Tropical Garden. Deze begon als de Quinta do Prazer (Huis van plezier) het huis dat eind 18e eeuw in de heuvels werd gebouwd door de Engelse consul Charles Murray. Nadat de quinta dienst deed als hotel en kantoren van de overheid werd het landgoed in 1987 gekocht door de ondernemer José Manuel Rodriques Berardo. Bekend op Madeira als Joe Gold, omdat hij een fortuin  vergaarde door in Zuid-Africa goud te winnen uit verlaten mijnen..

Deze Bernardo besteedde een deel van zijn fortuin aan de restauratie van de uitgestrekte terrasvormige tuinen, plantte er een mengeling van inheemse en exotische  tropische bomen, groef er meren en creëerde fonteinen, grotten en oosterse paviljoens.

Een schitterende Japanse tuin, met grote koi karpers in het water.

Het resultaat is een prachtige wildernis vol verrassingen met hoge boomvarens.

Hier mijn dochter in de Japanse…

View original post 63 woorden meer

A Beautiful Walk Through Ireland

If you would like to see the beauty of Ireland then take a few minutes out of your day for A Walk Through Ireland

Bron: A Beautiful Walk Through Ireland

5 mei 1945

De Bevrijdingsdag  van 5 mei 1945 was een horrordag in Leersum.

Onze 5 onderduikers waaronder mijn vader, waren gaan wandelen… eindelijk konden ze weer veilig naar buiten gaan…. 

ik stond buiten op het terras 

een mat uit te kloppen,  toen ik plotseling drie mannen  langs zag lopen met een jutezak op hun rug, waaruit even  later bleek dat er in die zak geweren zaten.

Ik herkende de mannen als:

Jonkheer De Beaufort ,  Baron van Lynden en Aubin Nepveu. Van de andere kant kwam er een SSer aanlopen,  toen grepen die mannen naar  hun geweer, en die Duitser begon met zijn handen in de lucht te roepen  nicht schießen  ..nicht schießen, en toen ze aarzelde …………. liep die Duitser hard verder het Galgenbos  in. en loste een alarmschot…. Helaas hun aarzeling werd de drie jongens hun dood….

 De SSers hadden de hele nacht gedronken en waren straal bezopen. Toen ze hoorde schieten kwamen ze van alle kanten aanlopen.  Eén waggelde naar onze voordeur en belde, stak de bajonet door het glasraam  van de deur precies op de borst van mijn moeder, die daar achter stond om de deur te openen. Mijn reactie was vluchten  en  ik schoot weg om naar de schuilplaats  die we via een kast onder de grond hadden gemaakt vlug in weg te kruipen.. Wilde eerst nog de kelder ingaan, fracties van seconde, gelukkig deed ik dat niet… want die SS-man ging op zijn buik liggen vertelde mijn moeder later en stak het geweer de kelder in, dus als hij iets had gehoord…….,,,,,,,,,,,,,,,, was het ratatata  en had ik dit verhaal niet meer kunnen vertellen… Onze onderduikers kwamen gelukkig vrij snel ongedeerd terug en gingen gelijk via het luik in de kast  onder de grond en ik er weer uit. Heel de dag ellende gehad, ook doordat het raam van onze voordeur kapot was, dachten ze dat het bij ons begonnen was. Kwamen ze alsmaar het huis weer doorzoeken. En was het steeds weer waarschuwen, dat die vijf onder de grond niet te hard moppen gingen tappen. Er werden die dag heel wat pispotten door mijn moeder geleegd. 

In Leersum waren ook veel joden onder gedoken, ze werden het huis uit gesleurd, ik zag mijn vrienden er tussen lopen  met hun handen op hun hoofd. Ze sloegen  die arme mensen met hun geweer op hun hoofd en handen, waren hele oude mensen bij. 

Ze moesten op het grasveld van de Mr.Bosweg gaan liggen. Sommige waren ernstig gewond….

Het zijn beelden die ik nooit meer vergeet.

 

Koos van Someren schreef over deze dag een boek.

 EEN BEVRIJDING

Zeven slachtoffers vielen er op zaterdag 5 mei 1945 bij een treffen tussen SSers en. Verzetsmensen .

Een paar fragmenten uit het boek:

Willem Augustinus, oud 31 jaar, arts te Leersum. Op 7 mei 1945 heb ik vijf lijken geschouwd, namelijk die van de gebroeders Van Dijk en van de drie slachtoffers die waren gevallen op de Lomboklaan. ‘Roosmale Nepveu had een schotwond in de buik. De kogeluitgang bevond zich onder in de rug. Dit schot moet direct dodelijk zijn geweest

Jonkheer De Beaufort had vier tot zes schotwonden, de meeste in de buikholte. Ook had hij enkele schotwonden in het hoofd. Hij moet direct dood zijn geweest, en dat geldt gezien zijn verwondingen ook voor Baron van Lynden.

 ‘De gebroeders Van Dijk waren ergerlijk verminkt door vele schotwonden. De onderkaak van C. van Dijk was totaal weggeschoten. Er was een ingang van tenminste twee kogels in de nek. Er zaten meerdere wonden in buik en borst, minstens tien stuks. Eén van zijn vingers was geheel afgeschoten.

 ‘Toen ik de lijken schouwde, zag ik dat de hals van het lijk van C. van Dijk geheel was opgezet door bloedstuwing naar het hoofd, hetwelk zoveel betekent, dat de schoten in de borst het eerst zijn toegebracht en dat hij daarna nog in zijn nek is geschoten. Daar de schoten in de borst absoluut en direct dodelijk zijn geweest, was het dus in het geheel niet nodig geweest om daarna nog nekschoten toe te brengen, zogenaamd om het slachtoffer verder af te maken.

 ‘G.J. van Dijk had verwondingen in de borst en buikholte, die direct dodelijk zijn geweest. Zijn gehele achterhoofd was verbrijzeld. Ik had de indruk dat er twee maal, met een soort interval, op beide broers is geschoten.’

Bij de vele huiszoekingen die dag,  werd in een huis een radio en een 5-meter zender (ultra kortegolf) aangetroffen. De hele familie, met de joodse onderduikers werden gelijk buiten gebracht en de Hollandse SS-man Vrieling zei tegen een Duitse officier. “Laten we ze maar neerschieten, dan zijn wij ervan af”  Doch die officier stemde hierin niet toe. Waarop Vrielink de bril van de oudere man afsloeg en grijnzend zijn tanden uit de mond sloeg Daarna werden ze allemaal met een stuk electriciteits draad op de rug vast gesnoerd. Zo strak dat een andere ss-man er wat van zei. Toen werden zij geschopt en geslagen. In de hele omgeving werden woningen doorzocht en geplunderd. Dertig, veertig burgers werden van straat geplukt en bijeen gedreven. Daaronder bevond zich een joods echtpaar, dat na al die jaren naar buiten was gekomen om getuige te zijn van de geallieerde intocht.

Aan het eind van deze gruwelijke dag ging de groep op transport richting Leusden, waar een zekere dood te wachten stond. Bij Doorn werd de stoet echter ingehaald door een paar luxe Duitse legervoertuigen. Er stapte een generaal uit, die zich liet vertellen wat er gaande was en vervolgens bevel gaf de burgers in vrijheid te stellen.

Dat was Blaskowitz, op terugweg uit Wageningen, waar hem zojuist de capitulatie was gedikteerd..

Loch Lomond

Het is onze laatste vakantiedag na een heerlijk ontbijt vertrekken we direct richting Loch Lomond.

Als we Glasgow uitrijden is het weer heerlijk rustig rijden, we genieten volop van de prachtige omgeving.

Na een uurtje rijden zien we de Oak Tree Inn, waar ze druk aan het schilderen  zijn. 

Aan de baai van Balmaha zien wij de Memorial Statue van Tom Weir

Hij was een klimmer natuurvorser, schrijver en gedurende vele tientallen jaren een gevierd verteller van het Schotse platteland

.Tom Weir, who died on Thursday 6 july 2006 (aged 91, was a climber, naturalist, writer and broadcaster; for many decades he celebrated Scotland’s countryside, and was as engaging and informed a companion as could be had for ventures on to the Scottish hills. Tom was best known for his popular TV series Weir’s Way which ran between 1976 and 1987 and has been frequently re-run over the past 27 years. He also had a monthly feature in the Scots Magazine for almost 50 years.  Weir had an exceptional enthusiasm for life. Even as he walked uphill, the flow of commentary and appreciation, the airing of encyclopaedic knowledge, continued unabated. So too did the output of books and columns, and his various series for radio and television. He became best known for his series for Scottish Television, Weir’s Way, first broadcast in 1976; usually clad in a Fair Isle jumper and woolly hat, he explored his country’s landscape and history.

We parkeren onze auto en gaan eerst naar de Oak Tree voor de cappucino en om even te overleggen welke route we zullen nemen. Het is een gezellige pub, vol met oude klokken, die niet helemaal bij de tijd zijn. Het is nog vroeg en er zitten maar een paar mensen. Ook een vader met zijn dochter uit Nederland

Van de vele lochs in Schotland is Loch Lomond wel een van de mooiste…Het loch ligt slechts 30 km ten noordwesten van Glasgow en de toegankelijkheid heeft zeker aan zijn bekendheid bijgedragen. Het loch vormt het grootste zoetwaterreservoir op de Britse eilanden en is 35 km lang en 8 km breed. In het zuiden liggen meer dan 30 eilanden, waarvan sommige met oude ruïnes. Duncryne een kleine heuvel zo’n 5 lm ten noordoosten van Balloch aan de zuidoever, biedt een prachtig uitzicht over het loch. In 2002 werd een groot deel van het gebied uitgeroepen tot het eerste nationale park van Schotland. In Balloch is het nieuwe bezoekerscentrum Loch Lomond Shores.Het loch trekt veel wandelaars, het populairste wandelpad van Schotland, de West Highland Way loopt van Glasgow naar Fort William, langs de oostoever. Voor wandelen hebben wij niet voldoende tijd, we besluiten om maar gewoon een eind langs het loch te rijden en af en toe een stop en kleine wandeling. We zien veel mogelijkheden voor campers, daar zijn speciale plaatsen voor. Het eerste Schotse nationale park barst van de interessante plekjes Wandel van de open weelderige landschappen in het zuidelijke gedeelte naar de uitgestrekte glens en rotsachtige pieken in het noorden en je zult zien waarom geologen zo van deze regio houden. De breuklijn die de Hooglanden scheidt van de Laaglanden loopt dwars door het park heen waardoor dit een oneindig gevarieerd deel van de wereld is – een ruwe heuvel hier, een beboste streek daar.

Na een uur rijden, hebben we de volgende plaats Milarrochy nog niet gevonden, dus keren we na nog een foto bij Loch Lomond

maar om. Het is inmiddels al middag geworden. We komen weer terug in Balmaha en nemen nu een weg door de heuvels richting Glasgow. We stoppen voor een bijzonder mooi kasteel, waar je kunt boeken voor accommodatie en boottochten

 

 

 

 

 

Na de foto stop  hebben we onderhand wel weer trek in iets hartigs..en warempel plots is daar een bord dat wijst naar een zijweg voor een tearoom. Het is er erg druk en vol met een paar grote families met rennende en schreeuwende kinderen, maar gelukkig achterin de zaak zien we een gezellig hoekje. waar we rustig van een smakelijke lunch kunnen genieten.  Na een half uur stapt de grootste familie met hun nazaten gelukkig op, en de waitress lacht naar ons en slaakt een diepe zucht…  Het is inmiddels tijd om weer op te stappen.  Maar we rijden nog maar net of we zien een leuke B & B  waar we toch echt nog een foto van moeten maken

We zijn wat afgedwaald, maar gelukkig de tomtom brengt ons weer op het goede pad. Nog een uurtje rijden we langs de prachtige wegen  door allerlei dorpjes …………  en de vele duizenden schaapjes ………….richting Glasgow.

Glasgow

 Gisteren vertrokken wij  uit Dumfries richting Glasgow. Was koud en regenachtig. Toen we langs de stormachtige kust bij Largs reden, zijn we eerst gaan lunchen.

Leonie dacht dat we misschien nog even bij het Viking museum langs konden gaan. We reden verder langs de kust en inderdaad zagen we plotseling een gebouw met de naam Vikingar.

Nadat we tickets hadden gekocht, moesten we een poos wachten, want er was een live voorstelling aan de gang met audiovisuele filmtechnieken. zodat de bezoekers kennis konden maken met de geschiedenis van de Vikingen in Schotland.

We vermaakten ons in de tussentijd met al die oude Viking voorwerpen en ik zette een helm op mijn hoofd, waarop Leonie er een foto van maakte, we gierde het allebei uit over het resultaat

Eindelijk was het zover en gingen we een  houten boot binnen met banken aan weerszijden. De boot was ingericht zoals de Vikingen oorspronkelijk leefden  De verhalenverteller was een oude man  en hij begon ons van alles uit te leggen en liet ons scherpe   wapens  voelen  en hij vertelde  hoe  in 1263 in Largs de Vikingen  aan wal waren gekomen.

Daarna gingen we naar een andere ruimte met weer banken en afbeeldingen

en kregen we de film te zien.

On the first of October 1263, a legendary battle took place in Largs that became a significant part of history in Scotland. By the year 1263, the Scottish had fought back valiantly against Viking invasions and had left King Haakon with only Shetland and Orkney, which infuriated the king. In response to losing so much territory, King Haakon gathered his army and quietly approached the shores of Largs on that fateful evening.

Unfortunately for Haakon’s troops, the Scottish forces had anticipated the attack and thrown thistles along the beach. As the Vikings removed their shoes for a stealthy approach, the thistles tore into the soles of their feet, warning the Scottish of their arrival with their painful screams. The Vikings were overrun, and after King Haakon was awarded a truce to bury his dead, the Vikings left the shores of Scotland for the last time.

Na dit Viking avontuur van meer dan een uur, werden we buiten begroet door de zon en was het inmiddels prachtig weer.  Het was nog een uurtje rijden naar ons hotel in Glasgow, maar een paar uur later zaten we alweer gezellig aan de wijn,

Experience the World of Vikings at Vikingar

Witness the Viking adventure first hand as storytellers guide you through 500 years of Viking history, brought to life through sight, sound and smell. Then take your seat for an amazing twenty minute 5-screen film presentation following one Viking family through generations of turmoil, battle and adventure until the Battle of Largs in 1263. Finally enter the Viking Hall of Knowledge where multi-media technology and exhibitions continue the ‘Saga the Vikings in Scotland’

The god of the sky, Odin, features throughout Vikingar and the wall carvings of the Viking gods intimidate passersby. A breathtaking Odin hologram will share his fascinating tales, and in the hall of the auditorium, visitors will be met with the dramatic scenes of the Battle of Largs. There is also a movie, which lasts for approximately eighteen minutes, that takes guests on a four hundred year journey through the life of a Viking family, their invasion of Scotland and their fall from power. Replicas and interactive exhibits, such as the touch-screen computers, are both educational and fun for the entire family.

Dieng, het verblijf van de goden

Zoek je eeuwenoude tempels, zwavelmeren en groene natuur? Bezoek dan het Dieng Plateau in Wonosobo, Midden-Java. Dieng, wat ‘Verblijf van de Goden’ betekent, ligt op een plateau binnen een caldera van het Dieng vulkaancomp

Dieng ligt meer dan 2000 meter boven de zeespiegel net boven de stad Wonosobo. Het gebied kenmerkt zich door het koele klimaat. De temperatuur ligt hier overdag tussen 12 – 20 °C. ’s Nachts is het er fris met temperaturen tussen 0 – 10 °C. lex. De rit er naar toe is een hele ervaring op zich.

 

 

De weg van Wonosobo naar Dieng is kronkelig en op sommige plekken redelijk steil. Het uitzicht is sprookjesachtig. Rechts van ons een beeldschoon uitzicht over lager gelegen dorpjes en links de lokale bewoners die bezig zijn met het telen van aardappelen en andere gewassen.

In het gebied bevinden zich enkele actieve kraters die voortdurend in de gaten worden gehouden door het Centrum voor Vulkanologie van Indonesië. Een van die actieve kraters is Kawah Sikidang, die ook toegankelijk is voor publiek.

 

Een stenen pad leidt ons door het ‘maanlandschap’ naar de krater. Hoe dichter we de zwavelbron naderen, hoe warmer het wordt en hoe sterker de geur van zwavel. Dikke warme stoom belemmert het zicht. Bij de ingang tot het complex kun je eventueel een mondkapje kopen tegen de sterke zwavelgeur.

Jaarlijks bezoeken groepen Balinezen krater Sikidang om er offers te brengen. De offers – die in de krater worden geworpen – bestaan uit eenden, kippen, en ganzen. Deze traditie vormt een eerbetuiging aan de voorouders. Balinezen geloven dat hun voorouders oorspronkelijk uit Dieng komen.

Een andere populaire attractie in Dieng is de tempel van Arjuna, vermoedelijk gebouwd in de zevende of achtste eeuw. Wetenschappers zeggen dat dit de oudste tempel is op Java.

Op hetzelfde complex liggen ook vele andere kleine hindoeïstische tempels genoemd naar belangrijke figuren uit het Mahabharata-epos, zoals Semar en Srikandi.

 

Na eeuwenlang in vergetelheid te zijn geraakt, is het tempelcomplex in 1814 herontdekt door een Engelse soldaat die daar een toeristisch uitstapje maakte. Hij zag een aantal tempels deels onder water in het midden van een meer. Een halve eeuw later werd het meer drooggelegd om de tempels letterlijk boven water te krijgen.

In 1864 maakte de Nederlandse acteur en decorschilder Isodorus van Kinsbergen, in opdracht van het Bataviaasch Genootschap voor Kunsten en Wetenschappen, foto’s van de tempels in het gebied.

 

Het is niet duidelijk waarvoor de tempels dienden. Men vermoedt dat de tempels ooit gebruikt werden om de hindoegod Siva te aanbidden. De hoge ligging, de mist en de sterke zwaveldampen die menig bezoeker hoofdpijn bezorgden, hadden iets mysterieus. Mensen uit vroegere tijden waren er stellig van overtuigd dat dit het verblijf was van de goden. Zij eerden de goden door hen offers te brengen in de vorm van gewassen of levende dieren.

De tempels worden tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt bij verschillende rituelen of als meditatieplek. Het verhaal gaat dat mensen die hier komen om te mediteren, tijdens de meditatie een andere dimensie betreden.

 

Ook populair onder toeristen is het zwavelmeer Telaga Warna of het kleurenmeer. Op bepaalde momenten van de dag kun je er verschillende kleuren in zien: groen, turquoise, geel of alle kleuren van de regenboog.  Dat je er verschillende kleuren  in kunt ontdekken, komt doordat het water in het kratermeer zwavel bevat. Het zonlicht breekt op het water en daardoor zie je al die mooie kleuren.

Lokale bewoners gebruiken het water uit het meer voor de irrigatie van hun gewassen, voornamelijk aardappelen.

 

Rondom het meer loopt een pad dat deels verhard is en deels van zand. Wanneer je het pad volgt, kom je bij grotten, waar mensen komen om te mediteren. Ook een bezoek waard is het kratermeer Telaga Pengilon, dat op hetzelfde complex ligt.

 

De meeste toeristen die Dieng bezoeken, komen uit Yogyakarta of Semarang. Vanaf Yogyakarta is het zo’n 3,5 tot 4 uur rijden naar Dieng (121 km); de afstand en reisduur vanaf Semarang is wat korter, respectievelijk 98 kilometer en drie uur.

De beste tijd om Dieng te bezoeken is ’s ochtends vroeg. In de namiddag wordt het gebied bedekt door dikke mist.

Foto’s: Indonesiënu.nl

 

 

 

 

 

 

 

Thailand Loy Krathong

Vandaag wordt in heel Thailand Loy Krathong gevierd, een feest van water en lichtjes. Volgens velen het leukste feest van het jaar. Het is in ieder geval een mooi en romantisch gezicht.

Er worden tijdens volle maan vele duizenden kaarsen, als een soort drijvend bloemstukje te water gelaten. Een fascinerend schouwspel welke prachtige beelden oplevert.

Legende

De oorsprong van Loy Krathong gaat ruim 700 jaar terug. Volgens de legende was het de dochter van een Brahmaan-priester, Nang Noppamas, zij leefde in het Sukhothai koninkrijk, die op haar eigen manier de godin Mae Kong Ka wilde bedanken. Nang Noppamas wordt vaak beschreven als de mooiste, intelligentste en meest talentvolle Thaise vrouw  uit het Sukhothai koninkrijk. Zij zou de eerste krathong gemaakt hebben in de huidige lotusvorm en na het aan de koning getoond te hebben, te water hebben gelaten in de rivier.

 Het  festival vindt plaats tijdens volle maan in november, de twaalfde maandstand. De Thaise bevolking vraagt de watergeesten om geluk en om de problemen letterlijk weg te laten varen (Loy betekent varen).

Traditioneel wordt een krathong gemaakt van een plak van een bananenboom die wordt versierd met bloemen, gevouwen bladeren van de boom, een kaarsen  en wierookstokjes. Om de slechte dingen in het leven kwijt te raken worden stukjes nagel, haar en negen muntjes toegevoegd (negen is een geluksgetal in Thailand).

Volle maan

Het festival begint bij het schemer worden in de avond bij volle maan is (en vaak ook de avonden ervoor en erna). Thai gaan dan naar de oevers van vijvers, kanalen, meren, rivieren en de zee om hun krathong naar het water te brengen. De kaars en de wierookstaafjes worden aangestoken en dan wordt de krathong te water gelaten. Men gelooft dat hoe langer de kaars blijft branden des te beter je geluk is in het komende jaar. Op het water zijn de duizenden kleine en grote vaartuigjes vaak een prachtig gezicht.

Ook laten de Thaise stelletjes de krathong samen te water. Hoe langer ze dicht bij elkaar blijven, des te langer en mooier zal hun relatie zijn.  Sommige paren helpen de krathongs een handje door ze met een klein touwtje aan elkaar te verbinden. Je kan een krathong zelf maken, ze zijn ook overal te koop.