Bonaire from the air 2015

 

Diving Bonaire

De schitterende onderwater wereld van Bonaire.!!

Flamingo’s

Ben weer thuis, gelukkig is het mooi weer, de overgang van de Antillen naar Nederland is toch altijd even wennen. Alhoewel ik nooit last heb van jet lag. Na het gebruikelijke ritueel koffer uitpakken en alles wassen ben ik gisteren de hele dag druk geweest in de tuin. Grote takken hingen over de weg, dus gelijk maar gaan zagen en opruimen. Vandaag was de vijver aan de beurt, die zat vol met blad en een dikke laag kroos. De merels en mezen kwamen helpen.

De laatste dagen op Bonaire nog een mooie film gemaakt van flamingo’s, ik heb een 50 Gb aan films, die ik nu moet gaan bewerken. Over een paar weken ga ik naar Malta en dan moet de harde schijf van mijn camera weer leeg zijn. Bij de foto hierboven van het Goto meer waar ik liep te wandelen, zag ik aan het eind van deze weg, plots een flamingo die druk met zijn lange hals langs de kant van het water heen en weer liep te slingeren, prachtige filmopnamen van gemaakt. De foto’s die ik met de camcorder deze keer heb gemaakt, daar ben ik niet tevreden over. Hierbij foto’s van de  flamingo en  een trupiaal. En een laatste van het strandje, waar ik nu wel even zou willen zwemmen. 

Slavenhuisjes

De historische obelisken op Bonaire’s  herinneren aan de bloeiende zouthandel. Behalve de naar Koning Willem 1 genoemde vuurtoren  is er een oranje obelisk, en een rode, witte en blauwe obelisk. Nergens ter wereld komen deze maritieme bakens in deze vorm voor. Ooit deden ze dienst om de zoutschepen naar de juiste zoutpan te leiden. Vanaf 1600 zeilden er jaarlijks zo’n 100 Hollandse schepen hier naar toe. Aan het begin van de negentiende eeuw was de exploitatie van het zout zeer winstgevend. In 1837 werd het zuidelijke Pekelmeer heringericht. De grote witte zoutbergen en de zoutpannen met de roze kleurschakeringen  (zie foto) trekken veel touristen. Ook de slavenhuisjes herinneren aan de geschiedenis van de zoutwinning, ze stammen uit dezelfde tijd als de obelisken en dienden als nachtverblijf voor de slaven. Twee aan twee konden de slaven in de huisjes overnachten. Om elke dag naar hun dorp,  Tera Cora, Antriol en Rincon, te lopen was veel te ver.  Er zijn witte slavenhuisjes bij de witte pan, en gele bij de rode pan. Ons keukenzout in de plaatselijke supermarkt komt van Bonaire, wordt gexefmporteerd door Akzo Nederland.

Sorobon Beach

Vanochtend werd ik om 5 uur wakker, de chuchubi zat luidkeels voor mijn kamerdeur te zingen. Ben er uitgegaan om de zonsopgang te filmen. Was nog erg donker en er stond een sterke passaatwind, maar het zijn heel bijzondere opnamen geworden met dat vroege zingen van de vogels. Vanmiddag met Thérèse naar Sorobon beach geweest, heerlijk gezwommen, het water was lekker warm. Laat in de middag kwamen de vissersboten met de vangst van die dag. Een hele tijd, misschien wel uren, naar die bedrijvigheid zitten kijken, alleen maar kijken, het leven gewoon voorbij laten gaan en getuige zijn zonder te oordelen of te veroordelen, wat een heerlijke ontspannen manier van leven. Zoals deze drie pelikanen op dit bootje.  Als de visser komt vliegen ze mee om ook een visje te vangen. Pelikanen zijn leuke beesten, ze zijn zo onverstoorbaar, pijlsnel laten ze zich in het water vallen, de vis heeft geen schijn van kans, dan komen de lachmeeuwen gaan boven op de pelikaan zitten om die vis af te pakken,  die doet alsof het lastige vliegen zijn en slokt zijn visje verder op.      

Bonaire Divi Flamingo

Zondagmorgen 20 april ’08, even een klein berichtje van mij. De internetverbinding lag er een paar dagen uit. Gisteravond een BBQ hier in het hotel, heel gezellig met Antilliaanse muziek. Verder deze week een schitterende tour over het eiland gemaakt.  Er was woensdag een boot met een paar duizend toeristen aan boord. Mijn dochter heeft een kleine comfortabele bus , op zo’n dag is ze zeer druk met het rijden van de toeristen. Ik ben de 1e tour met haar meegegaan om gelijk te filmen. Eerst hebben we nog 8 Amerikanen naar Sorobon beach gebracht, daarna 9 andere opgepikt voor de Noordelijke tour. die ik het mooiste vind. Onderweg  stonden diverse ezels aan de kant stil te wachten, alsof ze wisten dat er heel veel touristen waren, want natuurlijk stopten we elke keer om ze wat koekjes te geven. De trap gaat naar mijn kamer, ligt vlak bij het zwembad.Op de foto hieronder,  bij die ronde boog is mijn balkon en kamer. Elke morgen zit ik daar om 7 uur mijn cappucino te drinken en gewoon helemaal niets te doen. Kijk naar de schitterende blauwe papegaaivissen (parrotfish) in het heldere water, en heel veel kleine gekleurde vissen. Klein brutale vogels, die als ik stil zit gewoon op het balkon tussen mijn voeten de kruimels komen oppikken, beneden op de rotsen speelt het liefdesleven van een heel stel lachmeeuwen af.  In de verte zie ik klein Bonaire, hier en daar een motorboot. Elke morgen om 8 uur komt een boot de duikers ophalen, die naar een van de vele duikplekken worden gebracht. De duikers stappen van de ene boot op die andere. Er liggen 4 boten die naar diverse duikplekken varen. Karpata met aanbevolen duikdiepte van 30 meter en dat betekent een ontmoeting met onder meer trekkersvissen, horse-eye jacks en soms een grote yellowfin grouper. Het mooiste deel van het Koraal is tussen 9 en 21 meter. Dan heb je Alice in Wonderland . Een twee-in-één-duik waarbij je de riffen van een indrukwekkend dubbelrif ziet. Het eerste rif heeft prachtige gorgonen. Tussen de riffen zie je vooral pijlstaartroggen en garden eels. Het tweede rif is rijkelijk begroeid met een grote variatie aan koraalsoorten. De gemiddelde diepte is 25 meter.Red Slave is een indrukwekkende wrakduik voor ervaren duikers. De bodem ligt bezaaid met ankers, ballaststenen en andere resten van het schip HMS Barham. Dat schip ligt er sinds 1829. Het rif is aan de zuidkant royaal begroeid met diverse sponzen en gorgonen. Er zwemmen veel grote rifvissen. Ol’Bleu is een zeer visrijke duikstek, genoemd naar de donkerblauwe kleur die de zee er heeft. Je ziet een groot terras dat is bedekt met verschillende soorten koraal. Tussen de keien verschuilen zich onder meer grootoog- en tijgertandbaarzen, barracuda’s en schorpioenvissen. Salt City is een duikstek die goed te bereiken is vanaf de kant, maar ook vanaf de boot. Op 21 meter diepte loopt een brede zandstrook parallel aan de kust. Het begin van een dubbelrif met ‘koraaleilandjes’ van soms 9 meter hoog. Rijkelijk begroeid met koraal en sponzen begroeid en dus zijn de vissen talrijk.

Deze boot gaat richting Klein Bonaire.

En ik ga richting Calabas restaurant

Divi Flamingo Beach Resort

Divi Flamingo Beach Resort is onze vaste stek voor vakantie op Bonaire, ik heb veel herinneringen aan deze plek. dit zijn foto´s van een aantal jaren geleden, er is inmiddels weer veel veranderd. In Divi Flamingo is een business center met  goede internet verbinding. Maar ik zal niet veel tijd hebben om te schrijven, dat komt pas in mei als ik weer terug ben. Hier alvast wat foto’s van de vorige vakantie. mogelijk dat er alweer wat verbouwd en veranderd is, maar de zee blijft hetzelfde. Dit is het restaurant waar je vanaf het strand de trap op kan gaan. Rechts daarvan zie je nog een stukje van de kamers met zeezicht en balkon. Dit is het kleine strandje, met daarboven het 2e restaurant.

Hier Thérèse die in het verkoelende water de krant leest.

En in de grote band de rest van de familie, Helma, Jan en Leonie. Vanaf mei als de schoolvakanties beginnen, gaat het pas echt druk worden. Nu is de temperatuur ook aangenamer dan in augustus-september-oktober

 

1000 steps

Een trap naar een klein intiem strandje om te zwemmen. Het heet de "1000 steps", maar zoveel zijn het er niet.

Een eind verderop, langs dezelfde kust, deze mooie wandelweg.

Indianen inscripties

Miljoenen jaren geleden is Bonaire ontstaan door de heftige activiteiten in de regio. Het is een deeltje van de oceaanbodem, dat lang geleden richting Zuid-Amerika werd geduwd. Daarna werd het net als Curacao en Aruba los gescheurd, doordat de landmassa van Zuid-Amerika langs de stabiele zogeheten Caribische plaat  in het Noorden ging bewegen. Door de krachten van deze beweging werden de ABC eilanden losgebroken en draaiden 90 graden, waardoor diepe geulen tussen de eilanden en Venezuela  ontstonden. In 1499 werd het eiland ontdekt door Amerigo Vespucci.De bewoners waren in die tijd de Caiquetío indianen die oorspronkelijk afkomstig waren van het vaste land van Zuid Amerika. Zij noemden het eiland Bojnaj, wat in hun taal zoveel als laagland betekent. Er zijn nog grotten op het eiland met indianen inscripties, helaas zijn en ijzeren beschermingen voor geplaatst. Je kunt op de foto klikken voor een groter beeld.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

Goto Lake

Nog een paar foto’s van de weg langs het Goto meer. Je komt er zelden iemand tegen. Af en toe zie je een paar geiten, verder is er alleen de wind, de vogels en soms hoor je heel in de verte een hond blaffen.

Wat een heerlijke rust.