Kirilov -Goritsi – Beloe Lake

Nadat we het Rybinsky stuwmeer hebben verlaten, varen we richting het Witte meer.

Het aan de oever gelegen Kirill-Beloserski-klooster in Goritsi werd in het jaar 1397 door de later heilig verklaarde  monnik Kirill gesticht, die hier naartoe kwam uit het Simon-klooster van Moskou  om een nieuw leven te beginnen. Het is echter niet dit klooster wat we vandaag gaan bezoeken, maar het klooster van St.Cyril aan het Witte Meer. De bus staat aan het eind van de weg en is nog onzichtbaar, er zijn heel veel kleine marktkraampjes, de weg loopt steil omhoog en het lopen kost me moeite. Het is een warme zonnige middag als we over een hobbelige zandweg naar het kleine plaatsje Kirilov rijden.

Aan weerskanten zie ik uitgestrekte korenvelden, de goudgele korenaren bewegen zachtjes in de wind,

mijn gedachten dwalen af naar een zomer heel lang geleden, blauwe korenbloemen en rode papavers, een déjà vu?

Het is maar 8 km rijden, het plaatsje bestaat uit een aantal armelijk uitziende houten woningen. We stoppen op een landweggetje.  Het is een wandeling van een kleine 10 minuten naar het klooster.

Maar het lopen gaat me niet goed af, als we bij het klooster komen, gaat de zandweg over in ongelijke ronde kinderkopjes, ik voel een stekende pijn in mijn knie. Probeer toch verder te lopen, een aardige heer ondersteunt mij, maar het lopen gaat steeds moelijker, ik probeer nog foto’s te maken en ga daarna op een bankje zitten. De zon brand genadeloos, vlakbij is het museum van het klooster, ik strompel naar binnen, het is er heerlijk koel ze verkopen allerlei souvenirs ik koop een boekje zodat ik mij niet schuldig voel om er even te gaan zitten.

Een uurtje later komt Valeria een Russische studente (wiens vakantiejob bestaat uit begeleiding van de passagiers) mij zoeken, het is tijd om naar de bus te gaan. Ik verbijt de pijn, ik heb geen keus, de boot vertrekt om 4 uur richting Kizhi! De weg is te smal voor de bus, zodat we weer het laatste eind moeten lopen. De weg naar beneden loopt nu makkelijker en de marktkraampjes zien er gezellig uit. Ik koop een gehaakt linnen shirt, van 10 euro,  prachtig gemaakt en belachelijk goedkoop, maar het meisje was dolblij, dat ik het kocht. Er hangen ook heel veel bontjassen, capes en mutsen. Als ik eindelijk bij onze boot ben aangekomen, is die verplaatst, er ligt nu een andere boot aan de kant van de kade, ook zijn er winkels uit het niets verrezen het krioelt er van de mensen, want er is van alles te koop het is een gezellige drukte. Ik koop de Fairy Tales van Pushkin en een tablet Russische chocola. Daarna loop ik door de ingang van de vreemde boot, waar aan de andere kant een loopplankje ligt naar onze boot en mijn hut.

Ik lees het programma voor die avond 19.30-21.15 Piratendiner in het Volga/Neva Restaurant. ‘Gebruik uw fantasie en kom verkleed als piraat’. Ik voel niets voor dat piratengedoe, besluit om daar niet aan mee te doen. Verder is er Pianomuziek in de Panorama bar. Concert in de Svir bar. Film "My Fair Lady" Neva Bar. En muzikale avond in de Svir bar.

Ik kijk op mijn horloge, en zie dat het bijna 4 uur is en ja hoor even later klinkt er weer muziek door alle luidsprekers en varen we  verder over het Witte meer.

Die avond na het piratendiner, bij het opstaan van de tafel, krijg ik hevige pijn in mijn been, een disgenote loopt met mij mee om mij te ondersteunen, maar voor ik aan het eind van het Volga restaurant ben, zak ik in elkaar. De dokter wordt erbij gehaald, ze dragen mij naar de spreekkamer, ik krijg een injectie voor de pijn + medicijnen. Daarna word ik in een blauw zeil gewikkeld  en vastgeknoopt waarna er 4 matrozen worden opgetrommeld die mij de trap op moeten dragen naar mijn hut. Want er is geen lift op de boot en zo komt er na 6 dagen een abrupt einde aan mijn vakantie, midden in Rusland op de rivier de Wolga.   

When we dock at Goritsy the first thing we notice is a very dilapidated Chuch of the Resurrection which is situated on the banks of the river. However, we are going to visit the Kirillo-Belozersk monastery, in the village of Kirilov 8 km away.The monastery of St.Cyril on the White Lake was one of the largest and famous monasteries in Russia and was converted into a museum at the beginning of the 20th century. History tells us that one day a monk from Moscow named Cyril had a vision of a Blessed Virgin in which she told him to head north and to found a monastery.Thanks to Cyril it was nog simply a monastery but it also served as a northern bastion which protected and defended the territory under Moscow’s control. Cooperating in this way with Moscow meant that the monastery not only received generous donations it also gained political influence. During the middle of the 18th century the monastery reached the zenith of its power and influence possessing 20.000 serfs, 400 villages, huge amounts of property and a salt mine. But greed, bad management and corruption led to its decline and fall at the end of the 18th century. During the Civil war the monastery supported the White Guards in the hope of conquering the atheistic Bolsheviks. When the counterrevolution failed the monastery’s bishop was shot dead by the Red Guards.

The new government placed the monastery under state control and opened a museum of Local History on its grounds in 1923. In 1969 the Soviets officially declared the monastery a museum and thus ensured that it will continue to receive financial support and undergo restoration.