Het is een bewolkte dag wanneer we om 8 uur ’s morgens aankomen in St.Petersburg. Om 8.15 is het vertrek voor de stadsrondrit. Van een uitgebreid ontbijt heb ik reeds in mijn hut kunnen genieten.


St.Petersburg werd op 27 mei 1703 gesticht door Peter de Grote om de oude door Ivan de Verschrikkelijke ontvolkte hanzestad Novgorod als ‘venster op het westen’ te vervangen en werd toen de hoofdstad van Rusland. De stad is niet vernoemd naar haar stichter, maar naar de apostel Petrus, de beschermheilige van de stad.
Tijdens de tweede wereldoorlog moest St.Petersburg de naam was toen Leningrad de moeilijkste periode in haar bestaan doormaken; de 900 dagen durende blokkade, van september 1941 tot januari 1944. De Duitsers kwamen de stad niet in maar Leningrad werd van de rest van het land afgesneden. Verzwakt door de honger, bevriezend door de ijzige kou, waren de mensen gedoemd te overleven in de enorme stad, waar de electriciteit uitgevallen was en de watervoorziening niet meer werkte. Via de route over het bevroren Ladogameer lukte het de stad te bevoorraden. Pas in januari 1943 werd de blokkade doorbroken door een smalle bres te slaan in de omsingeling, maar pas een jaar later lukte het om de vijand helemaal te verslaan.
Geen één Russische stad is zo beroemd om haar nachten als St.Petersburg. De periode van de zomerzonnewende brengt de "Witte nachten" met zich mee, als de lange dagen en de korte nachten van half juni tot begin juli bijna onmerkbaar in elkaar overgaan. Wat te maken heeft met de geografische ligging op 60 gr. noorderbreedte. De vermaardheid van deze nachten heeft Petersburg te danken aan de dichter Aleksander Poesjkin, die ze voornoemde naam gaf in zijn verzen en hun magische stemming zo weegaloos beschreef. Poesjkin bracht deze nachten dikwijls door met kaarten. Een paar plekken waar hij zelf zijn geluk in het spel of in de liefde beproefde, duiken op als plaatsen van handeling in zijn werk.
Het herdenkingscomplex voor de moed van de ongebroken Leningraders bevindt zich op de Piskarjovka begraafplaats, waar de grootste massagraven liggen. Hier zijn 450 duizend burgers begraven die van honger en gebrek omkwamen. In totaal zijn er bij de blokkade meer dan 1 miljoen inwoners en verdedigers van de stad om het leven gekomen: hiervan werden er 20 duizend bij bombardementen gedood.

Ook in het werk van Fjodor Dostojevski zijn autobiografie en fictie met elkaar vervlochten een melancholische liefdesverklaring aan de stad in het hoge Noorden en een van de mooiste romantische verhalen van de wereldliteratuur is zijn vertelling Witte nachten (1848)
De orthodoxe kerk in Rusland heeft een geschiedenis van meer dan duizend jaar. Volgens de overlevering liet de Kievse vorst Vladimir de Heilige in 988 al zijn onderdanen dopen in de Dnjepr.
Tegenwoordig nog maakt een orthodoxe kerkdienst op een buitenstaander de indruk van een gebeurtenis uit een andere wereld,
Elke zondag en op vele andere dagen kun, je de sfeer en toewijding en aanbidding beleven die in Rusland zo diep geworteld is.
De orthodixe kerkdienst verschaft eerder een mystieke contemplatie dan een dogmatische leer en is, ondanks alle regels, eerder drama dan ritueel.
Ook al begrijp je niets van het kerk-Slavisch en daarmee de inhoud van de liturgie, dan nog kan je hier het best beseffen wat de dichter Fjodor Tjoettsjev bedoelde: Rusland is met het verstand niet te bevatten, in Rusland kan men slechts geloven.


Joesoepovpaleis (GEEN FOTO) In dit paleis aan de Mojka werd in de nacht van 16 december 1916 Grigorij Raspoetin vermoord, wat de proloog was tot de revolutionaire gebeurteni
ssen in 1917.
ssen in 1917.