Normandië D-Day

Waar was ik de 6e juni 1944. Gewoon in de tuin aan het werk in Leersum, tot ik ineens heel hard hoorde gillen “Oh kijk daar eens?” Onwillekeurig keek ik naar de lucht en zag plots dat die bezaaid was met witte dwarrelende figuurtjes, ja zag ik dat nou goed? Ik klom op een muurtje om dit wonder beter te kunnen zien, ja het waren allemaal parachutes die ik naar beneden zag komen en het was in de richting  van Arnhem…..Ik rende naar binnen om mijn vader en moeder te roepen, mijn vader die kon niet naar buiten, hij was al jaren ondergedoken en er waren altijd verraders in de buurt waar je voor uit moest kijken. Van alle kanten hoorde ik nu schreeuwen, ja ja het is begonnen we worden bevrijd.  Ze zitten in Normandië….helaas de vreugde was kort, want de invasie verliep stroef. De Duitsers gaven tegenstand. Na zes weken vechten waren er 117.000 Duitsers en 122.000 geallieerde soldaten gesneuveld, dorpen en steden in het Westen van Frankrijk totaal vernietigd…Dan eindelijk in augustus wordt Parijs bevrijd. en op 12 september veroveren Amerikaanse troepen Maastricht. Maar de winter kwam en de Duitsers liepen nog overal en de luchtlandingen bij Arnhem waren mislukt  op de grond. De rivierovergang werd niet veroverd. De winter kwam en er werd veel honger geleden. Het zou nog vele maanden duren  voor we op 4 mei weer hoorde roepen, dat de oorlog voorbij was.

Tropical Garden Madeira

rosierwait

De belangrijkste bezienswaardigheid in het bergdorpje Monte is de fantastisch Monte Palace Tropical Garden. Deze begon als de Quinta do Prazer (Huis van plezier) het huis dat eind 18e eeuw in de heuvels werd gebouwd door de Engelse consul Charles Murray. Nadat de quinta dienst deed als hotel en kantoren van de overheid werd het landgoed in 1987 gekocht door de ondernemer José Manuel Rodriques Berardo. Bekend op Madeira als Joe Gold, omdat hij een fortuin  vergaarde door in Zuid-Africa goud te winnen uit verlaten mijnen..

Deze Bernardo besteedde een deel van zijn fortuin aan de restauratie van de uitgestrekte terrasvormige tuinen, plantte er een mengeling van inheemse en exotische  tropische bomen, groef er meren en creëerde fonteinen, grotten en oosterse paviljoens.

Een schitterende Japanse tuin, met grote koi karpers in het water.

Het resultaat is een prachtige wildernis vol verrassingen met hoge boomvarens.

Hier mijn dochter in de Japanse…

View original post 63 woorden meer

A Beautiful Walk Through Ireland

If you would like to see the beauty of Ireland then take a few minutes out of your day for A Walk Through Ireland

Bron: A Beautiful Walk Through Ireland

Loch Lomond

Het is onze laatste vakantiedag na een heerlijk ontbijt vertrekken we direct richting Loch Lomond.

Als we Glasgow uitrijden is het weer heerlijk rustig rijden, we genieten volop van de prachtige omgeving.

Na een uurtje rijden zien we de Oak Tree Inn, waar ze druk aan het schilderen  zijn. 

Aan de baai van Balmaha zien wij de Memorial Statue van Tom Weir

Hij was een klimmer natuurvorser, schrijver en gedurende vele tientallen jaren een gevierd verteller van het Schotse platteland

.Tom Weir, who died on Thursday 6 july 2006 (aged 91, was a climber, naturalist, writer and broadcaster; for many decades he celebrated Scotland’s countryside, and was as engaging and informed a companion as could be had for ventures on to the Scottish hills. Tom was best known for his popular TV series Weir’s Way which ran between 1976 and 1987 and has been frequently re-run over the past 27 years. He also had a monthly feature in the Scots Magazine for almost 50 years.  Weir had an exceptional enthusiasm for life. Even as he walked uphill, the flow of commentary and appreciation, the airing of encyclopaedic knowledge, continued unabated. So too did the output of books and columns, and his various series for radio and television. He became best known for his series for Scottish Television, Weir’s Way, first broadcast in 1976; usually clad in a Fair Isle jumper and woolly hat, he explored his country’s landscape and history.

We parkeren onze auto en gaan eerst naar de Oak Tree voor de cappucino en om even te overleggen welke route we zullen nemen. Het is een gezellige pub, vol met oude klokken, die niet helemaal bij de tijd zijn. Het is nog vroeg en er zitten maar een paar mensen. Ook een vader met zijn dochter uit Nederland

Van de vele lochs in Schotland is Loch Lomond wel een van de mooiste…Het loch ligt slechts 30 km ten noordwesten van Glasgow en de toegankelijkheid heeft zeker aan zijn bekendheid bijgedragen. Het loch vormt het grootste zoetwaterreservoir op de Britse eilanden en is 35 km lang en 8 km breed. In het zuiden liggen meer dan 30 eilanden, waarvan sommige met oude ruïnes. Duncryne een kleine heuvel zo’n 5 lm ten noordoosten van Balloch aan de zuidoever, biedt een prachtig uitzicht over het loch. In 2002 werd een groot deel van het gebied uitgeroepen tot het eerste nationale park van Schotland. In Balloch is het nieuwe bezoekerscentrum Loch Lomond Shores.Het loch trekt veel wandelaars, het populairste wandelpad van Schotland, de West Highland Way loopt van Glasgow naar Fort William, langs de oostoever. Voor wandelen hebben wij niet voldoende tijd, we besluiten om maar gewoon een eind langs het loch te rijden en af en toe een stop en kleine wandeling. We zien veel mogelijkheden voor campers, daar zijn speciale plaatsen voor. Het eerste Schotse nationale park barst van de interessante plekjes Wandel van de open weelderige landschappen in het zuidelijke gedeelte naar de uitgestrekte glens en rotsachtige pieken in het noorden en je zult zien waarom geologen zo van deze regio houden. De breuklijn die de Hooglanden scheidt van de Laaglanden loopt dwars door het park heen waardoor dit een oneindig gevarieerd deel van de wereld is – een ruwe heuvel hier, een beboste streek daar.

Na een uur rijden, hebben we de volgende plaats Milarrochy nog niet gevonden, dus keren we na nog een foto bij Loch Lomond

maar om. Het is inmiddels al middag geworden. We komen weer terug in Balmaha en nemen nu een weg door de heuvels richting Glasgow. We stoppen voor een bijzonder mooi kasteel, waar je kunt boeken voor accommodatie en boottochten

 

 

 

 

 

Na de foto stop  hebben we onderhand wel weer trek in iets hartigs..en warempel plots is daar een bord dat wijst naar een zijweg voor een tearoom. Het is er erg druk en vol met een paar grote families met rennende en schreeuwende kinderen, maar gelukkig achterin de zaak zien we een gezellig hoekje. waar we rustig van een smakelijke lunch kunnen genieten.  Na een half uur stapt de grootste familie met hun nazaten gelukkig op, en de waitress lacht naar ons en slaakt een diepe zucht…  Het is inmiddels tijd om weer op te stappen.  Maar we rijden nog maar net of we zien een leuke B & B  waar we toch echt nog een foto van moeten maken

We zijn wat afgedwaald, maar gelukkig de tomtom brengt ons weer op het goede pad. Nog een uurtje rijden we langs de prachtige wegen  door allerlei dorpjes …………  en de vele duizenden schaapjes ………….richting Glasgow.

Glasgow

 Gisteren vertrokken wij  uit Dumfries richting Glasgow. Was koud en regenachtig. Toen we langs de stormachtige kust bij Largs reden, zijn we eerst gaan lunchen.

Leonie dacht dat we misschien nog even bij het Viking museum langs konden gaan. We reden verder langs de kust en inderdaad zagen we plotseling een gebouw met de naam Vikingar.

Nadat we tickets hadden gekocht, moesten we een poos wachten, want er was een live voorstelling aan de gang met audiovisuele filmtechnieken. zodat de bezoekers kennis konden maken met de geschiedenis van de Vikingen in Schotland.

We vermaakten ons in de tussentijd met al die oude Viking voorwerpen en ik zette een helm op mijn hoofd, waarop Leonie er een foto van maakte, we gierde het allebei uit over het resultaat

Eindelijk was het zover en gingen we een  houten boot binnen met banken aan weerszijden. De boot was ingericht zoals de Vikingen oorspronkelijk leefden  De verhalenverteller was een oude man  en hij begon ons van alles uit te leggen en liet ons scherpe   wapens  voelen  en hij vertelde  hoe  in 1263 in Largs de Vikingen  aan wal waren gekomen.

Daarna gingen we naar een andere ruimte met weer banken en afbeeldingen

en kregen we de film te zien.

On the first of October 1263, a legendary battle took place in Largs that became a significant part of history in Scotland. By the year 1263, the Scottish had fought back valiantly against Viking invasions and had left King Haakon with only Shetland and Orkney, which infuriated the king. In response to losing so much territory, King Haakon gathered his army and quietly approached the shores of Largs on that fateful evening.

Unfortunately for Haakon’s troops, the Scottish forces had anticipated the attack and thrown thistles along the beach. As the Vikings removed their shoes for a stealthy approach, the thistles tore into the soles of their feet, warning the Scottish of their arrival with their painful screams. The Vikings were overrun, and after King Haakon was awarded a truce to bury his dead, the Vikings left the shores of Scotland for the last time.

Na dit Viking avontuur van meer dan een uur, werden we buiten begroet door de zon en was het inmiddels prachtig weer.  Het was nog een uurtje rijden naar ons hotel in Glasgow, maar een paar uur later zaten we alweer gezellig aan de wijn,

Experience the World of Vikings at Vikingar

Witness the Viking adventure first hand as storytellers guide you through 500 years of Viking history, brought to life through sight, sound and smell. Then take your seat for an amazing twenty minute 5-screen film presentation following one Viking family through generations of turmoil, battle and adventure until the Battle of Largs in 1263. Finally enter the Viking Hall of Knowledge where multi-media technology and exhibitions continue the ‘Saga the Vikings in Scotland’

The god of the sky, Odin, features throughout Vikingar and the wall carvings of the Viking gods intimidate passersby. A breathtaking Odin hologram will share his fascinating tales, and in the hall of the auditorium, visitors will be met with the dramatic scenes of the Battle of Largs. There is also a movie, which lasts for approximately eighteen minutes, that takes guests on a four hundred year journey through the life of a Viking family, their invasion of Scotland and their fall from power. Replicas and interactive exhibits, such as the touch-screen computers, are both educational and fun for the entire family.

Kastelentocht

Werd wakker door de beloofde Blusty Showers, natuurlijk laten we ons daardoor niet ontmoedigen, ons plan voor vandaag is een kastelentocht. Na een uitgebreid ontbijt  vertrekken  we  opgewekt. Het klettert gezellig op het autodak als we Dumfries uitrijden.       Dan ineens  zegt de vriendelijke stem van de tomtom-dame               “at the roundabout take the first exit” en gelijk daarna “straight ahaed”  Na een half uurtje rijden zien we de eerste afslag voor  Kasteel Drumlanrig.  We  komen langs een rivier waar blijkbaar een schoolklas gaat raften, ze hebben allemaal regenkleding aan en stappen in smalle bootjes, lijkt me  een koud en nat avontuur.          We rijden verder over een enorm landgoed weer vol met schapen, het is prachtig onderhouden en dan een lange indrukwekkende oprijlaan naar ons eerste kasteel Drumlanrig  Links zie ik een wachthokje, waaruit een klein vrouwtje naar buiten komt om ons aanwijzingen te geven voor de tickets. We rijden daarna tot aan het kasteel.

Het is imposant om dat te bezichtigen maar daar zijn we zeker de hele ochtend mee kwijt, we maken alleen  een paar foto’s en keren dan toch maar om.  Helaas achteraf……. was dit het mooiste kasteel van de dag.  Het tweede kasteel was niet zichtbaar vanaf de weg Leonie gaat even alleen  kijken en ik blijf  in de auto zitten. Was inderdaad niet veel te zien. Dus verder maar weer naar het derde kasteel.  Dat blijkt een ruïne, bij dit leuke huisje kun je de tickets kopen…. Op de heuvel de ruïne van  Castle Cardoness…

maar om in de stromende regen die trap op naar boven zien we echt niet zitten,  dus gaan maar weer verder.

We rijden nu richting  Kirkcudbright

Geregeld zien we langs de weg  kleine bordjes staan, met een onduidelijke bestemming, maar dan  op een gegeven moment lezen we op zo’n bordje ineens  iets van  chocolate factory

 We kijken elkaar aan, zou dat wat zijn?

De regen valt nog steeds met bakken uit de lucht. We besluiten om maar eens te gaan kijken. Het is een smalle weg, en na verloop van tijd komen we inderdaad bij een grote parkeerplaats aan, die al helemaal vol staat.

We parkeren de auto bij de ingang, waar we waarschijnlijk niet mogen staan.

Blijkbaar zijn er heel veel ouders die dit een leuke bestemming voor hun kroost vinden. Het krioelt binnen van de jonge kinderen. Het is er lekker warm en we bestellen gebak en hete chocolademelk.

Er staan speelwerktuigen voor de kinderen en er is een afdeling waar ze kunnen leren hoe ze chocola kunnen maken.

The Cocoabean Company is a family run chocolate factory and visitor attraction based in the south west of Scotland. They have extensive play areas both inside and outdoors. Their spacious new site houses a large café area and purpose built chocolate workshops complete with glass viewing walls.

Natuurlijk is er ook een shop waar je  allerlei moois van chocolade kan bewonderen en kopen, maar alles nogal prijzig.

Na dit chocolade intermezzo, gaan we maar weer in de regen verder rijden. We rijden door allerlei kleine dorpjes..

en komen dan een nostalgische tearoom tegen. Onder de paraplui rennen we naar binnen, het ruikt er lekker en ik bestel wortelsoep. Er is een kleine shop waar ik nog een paar leuke kalenders koop voor 2016.

Het is al een eind in de middag als we weer buiten komen,  we hebben toch een leuke dag gehad, maar het is weer tijd om naar ons hotel te gaan.

Ons hotel een verbouwd landhuis.

 

 

Sweethaert Abbey

Na de drukke dag van gisteren gaan we het vandaag wat rustiger aandoen.  Heb net een heerlijke cappucino gemaakt en zie de veelbelovende weersvoorspelling op TV  maar er komen ook  “Blusty showers”  maar dat is pas aan  het eind van de week, dus nog héél ver weg..

Krijg een WhatsApp van Leonie, Hi oma, zullen we om 8.30 ontbijten? Leonie zit 2 kamers verder op. Even later een tik op de deur en gaan we  naar de gezellige eetzaal. Ik zie weer van allerlei lekkere hapjes,  buiten het traditionele spiegelei en spek, zie ik nog een heerlijk rond plat gebakken koekje. Smaakte allemaal weer voortreffelijk ook dat smakelijk uitziende koekje, ik vraag aan de waitress “What is this I am eating” and she said: HAGGIS …… nee ik heb  de rest ervan niet opgegeten, maar ik moet eerlijk zeggen het was een bijzonder lekker hapje. maar ja………

We vertrekken direct na het ontbijt naar Sweethaert Abbey

Deze ruïne ligt ten Zuiden van Dumfries,  een fraaie roodzandstenen ruïne,  gesticht in de 13e eeuw door de lady van Galloway, ter nagedachtenis van haar echtgenoot, John Balliol, wiens hart zij tot aan haar dood in 1290 bij zich hield als sweet silent companion.

Toen haar man in 1268 stierf, liet zij zijn hart balsemen en in een ivoren  zilveren doos plaatsen. De lady van Galloway werd begraven voor het hoogaltaar samen met de doos die het hart van haar man bevatte. De monniken kozen daarna de naam Sweethaert Abbey, from the tale of the lovelorn and widowed Devorgilla

A visit to a place like Sweetheart Abbey is incomplete without an understanding of its history. The abbey was founded in 1273 by Devorgilla Lady of Galloway, in memory of her husband John Balliol, who had died in 1268. As the daughter house of Dundrennan Abbey and what would be the last Cistercian monastery established on Scottish soil, it acquired the novel name…New Abbey. While this name stuck to the little village that grew nearby, it didn’t stick to the abbey. Here comes the litmus test.

 After her husband died, she took to carrying an ornate ivory box trimmed in silver that contained his embalmed heart. She kept her “sweet, silent companion” with her all the rest of her days, until 1290 when she died, and beyond, for the box containing John Balliol’s heart was buried in her casket beneath the abbey where it remained clasped to her bosom. And so the monks called the abbey Sweetheart after their founder’s enduring love for her husband.

Hierna rijden we richting Kirkbean. een toeristen plaatsje…..

South of Dumfries the coastal plain narrows as it passes the eastern slopes of Criffel, a hill which climbs to a height of 570m or 1,870ft and dominates views of the area from the English Lake District, on the far side of the Solway Firth. As you continue south the countryside begins to open out again, and as it does so travellers on the main A710 encounter the attractive village of Kirkbean.

From the main road you only see a small part of the village, comprising an attractive collection of white cottages. To see the core of Kirkbean you need to look out for a minor road to the east signposted to Carsethorn. This leads you past more beautiful cottages and houses, as well as the village school, the parish church, and the manse, now Woodside House.Na Kirkbean rijden we verder naar  Rockcliff.  

Er zijn wat wandelaars en spelende kinderen en Mr.Whippy de ijscoman ☺

Na de foto’s van Rockcliff, besluiten we de botanische tuin Threave Garden op te zoeken.

Threave Garden is in fact a series of spectacular gardens created over the years by students of the Trust’s School of Heritage Gardening

Open all year, you can enjoy the delights of these gardens in every season – from spring flowers, through summer blooms, autumn colours and winter Frosts.

Take time to explore the rock garden, patio garden, secret garden, water features, heathers, conifers and herbaceous perennials.

Leonie maakt een wandeling door de tuin en ik besluit om in de shop tussen de vele boeken  te zoeken of er iets van mijn gading is.

Na een uurtje Threave Garden nemen we een toeristische route via Logfoot naar ons hotel in Dumfries

Dumfries and Galloway

We vertrekken gelijk na het ontbijt, het is een zonnige dag en niet

koud,  we hebben een mooie route uitgezocht naar Scott’s View de favoriete plek van de Schotse dichter Sir Walter Scott.

Aan het begin van de 19e eeuw ontstond er een romantischer beeld van Schotland en de Hooglanden.  Dit kwam door het werk van Walter Scott, wiens romans en poëzie de verhevenheid en de grandeur beschreven  van een land dat voordien  alleen maar beschouwd  werd als armoedig en barbaars.

Vrij snel zijn we Edinburgh uit en rijden we  weer door de zacht glooiende  koolzaadvelden 

En de rustige dorpjes…

tot dat onze TomTom ineens zegt:  At the roundabout take the first exit . Ook dit is weer een mooie weg, met aan weerszijden een bosrijke dichte  begroeiing. De weg verandert in een smalle kronkelige weg die omhoog klimt en na een 20 minuten zijn we ineens boven op

Scott’s View 

Er staan diverse mensen te filmen en te fotograferen, op deze hoogte staat een koude wind, ik zeg tegen Leonie even mijn jas aantrekken. maar zie dan  tot mijn grote schrik, dat hij niet  achter in de auto ligt,. Leonie grijpt direct haar telefoon om het hotel te bellen  en  te informeren of mijn jas daar inmiddels gevonden is. Kort daarop komt inderdaad het verlossende  telefoontje, dat ze hem klaar  zullen leggen bij de desk. Ik twijfel nog, dat hele eind weer terug, maar Leonie zegt kordaat,  nee oma, je hebt hem nog meer dagen nodig, en ja het was een dure leren jas   Dus we besluiten om terug te keren naar Edinburgh via een alternatieve route Maar eerst willen wij nog  naar  de Botanic Garden Dawyck  die ligt niet helemaal op de route, maar wel dicht bij de route die we terug  nemen voor Edinburgh. Na een uurtje rijden vinden we de afslag naar de tuinen van Dawyck

 Leonie heeft zin om  een lange  wandeling  door het park te maken, maar ik zie een trap en een zandweg met veel steentjes, daar ga ik dus niet aan beginnen en keer  snel om.  Ik ontdek een bank waar ik een hele tijd heb kunnen genieten  van de rust de vogels en de prachtige omgeving. Hierbij de ‘bank’ en het restaurant ☺

Leonie maakte o.a. nog deze foto’s van haar wandeling door het park. En een mooie doorkijk van het Dawyck House.

Na een uitstekende lunch maar weer op weg naar het hotel in Edinburgh….

We vinden een hele mooie rustige weg zonder verkeer en  dwars door  de Scottish borders

Wat een onverwachte verrassing, na de pech van de jas.

Er grazen  overal geiten en we rijden dus voorzichtig en langzaam er door heen.

Aan weerskanten .de enorme grasvlaktes . ....Pas laat in de middag zijn we weer bij het hotel  in Edinbugh . Vlug mijn jas opgehaald en gelijk omgekeerd dezelfde weg weer terug.    Uren lang rijden we over de uitstekende wegen met links en rechts weidevelden en uiteindelijk door de  hoge heuvels, met toppen van meer dan 800 m hoog. Na een lange vermoeiende tocht zien we gelukkig   ons hotel de Holiday Inn.   Het inchecken gaat snel er is een  enorme grote kamer  voor mij gereserveerd, ik kan er wel een feestje in houden. Nadat we ons omgekleed hebben gaan we op onderzoek uit. We vinden een gezellige bar er zitten wel erg veel heren, die ons nieuwsgierig opnemen  maar daar trekken we ons natuurlijk niets van aan. We bestellen onze wijn en gaan in zo’n ouderwetse diepe fauteuil zitten, zo één waar je niet meer uit kan komen. Het hotel was vroeger een landhuis en er is een hele moderne nieuwe vleugel aangebouwd voor de kamers. De bar en eetzaal zijn nog in het oude landhuis. We besluiten om morgen maar rustig aan te doen en na een heerlijk diner gaan we naar onze kamers.  want het was me wel weer een dagje geweest…

Rosslyn Chapel

Nadat we vanaf de ruige rotsen van St.Abbs Head de laatste spectaculaire foto’s hebben gemaakt, vervolgen we onze tocht naar de Rosslyn Chapel  door de Scottish Borders. Zuid -Schotland heeft een zeer divers landschap en kleine karaktervolle dorpjes. De Schotse borders zijn bezaaid met ruïnes van gebouwen die tijdens de oorlogen met Engeland zijn verwoest. De interessantste zijn de Border  Abbeys, die door  hun grootse Architectuur nu nog getuige zijn van hun vroegere spirituele en politieke macht.

Na een paar uur rijden, op deze wel heel stille 1e pinkstermiddag……. , we komen werkelijk geen sterveling tegen,….  maken we een korte stop voor een foto van deze oude brug en een  oude herenboerderij

Herenboerderij  met prachtig koolzaad veld

Eindelijk aan het eind van de middag  zien we ineens een bord met de aankondiging Rosslyn Chapel.

De parkeerplaats staat vol met auto’s en bussen,  Er blaast een koude wind. Na een minuut of vijf lopen zien we de ingang van een winkel. 

Gelukkig is er geen lange rij mensen.

Via de winkel komen we langs een fotogalerij waar we naar buiten kunnen. ……….om uiteindelijk de kerk te kunnen bezichtigen. Maar eenmaal binnen zien we dat  de kerk stampvol is, dus zoeken we een plaatsje ergens aan de kant achterin. En luisteren we naar de gids die allerlei bijzonderheden over de kerk verteld. o.a. over het middenpad van de kapel, die een genezende kracht heeft door die 0 meridiaan lijn. Op die lijn moet je dan  een paar minuten geconcentreerd op blijven staan, ik besluit dat gelijk te doen en daarom voelde ik mij natuurlijk zo fit daarna in Schotland ☺

…………………………………………….

Rosslyn Chapel or the Collegiate Chapel of St. Matthew as it was to have been, was founded in 1446 by Sir William Sr.Clair, third and last St.Clair Prince of Orkney. It is in fact only part of what was intended to be a larger cruciform building with a tower of iets centre. Though incomplete, it took forty years to build.

After Sir William died in 1484, he was buried in the unfinished Chapel and the larger building he had planned was never realised. What was built, however, is extraordinary enough!

                       The Rosslyn code

The real mystery lurking in the chapel where Dan Brown set The Da Vinci Code

From the outside, the Rosslyn Chapel does not look like a suitable place to hide Jesus’ head. It’s not much bigger than a country church, standing inconspicuously on a small hill in the miniature Scottish town of Roslin, a few miles south of Edinburgh. Its Gothic pinnacles, flying buttresses, and pointed arches have been battered by 500 years of capricious weather, and for years it has been encased in an exoskeleton of scaffolding as restoration efforts plod along. Until recently, it was covered by a giant black canopy.

Inside the chapel, beneath the carvings that blanket the walls and ceiling, is a spartan stone crypt that figures into one of history’s most famous mythologies. According to legend, the treasure of the fabled Knights Templar is stowed in a still-deeper vault whose entrance is sealed off by a stone wall. Depending on whom you ask, that treasure is the Holy Grail, sacred scrolls from the time of Christ, a fragment of the cross on which he died, or even his embalmed head, secreted out of the Holy Land as the Templars fled prosecution 700 years ago.  

If any of this sounds familiar, it’s because Dan Brown borrowed this legend for The Da Vinci Code. In the book’s climactic scene, the heroes race from London to Roslin, tailed by a hodgepodge group of French police and Catholic thugs. (At this point, they’re on the brink of exposing a 2,000-year conspiracy to erase evidence that Christ had children.) They discover that the Holy Grail itself did once reside at Rosslyn, left there by the Templars so many centuries back, but has since vanished again.

De kapel is Oost-West georiënteerd The roof is an impressive structure, especially because it had no wooden support. At the sides where the roof meets the walls the stone is approximately one foot thick but in the centre it reduces to just six inches.

De gedeeltelijk ontdekte geheimen van de Rosslyn kapel

Men veronderstelt dat de naam Rosslyn slaat op de ‘Rooslijn’ de Noord-Zuid 0 graden Meridiaan van Parijs (Dat is vooral wat het boek van Dan Brown impliceerde

• De kapel heeft vele gebeeldhouwde afbeeldingen die doen vermoeden dat er in de kapel zich een code herbergt.
• Opgravingen in de negentiende eeuw wezen uit dat de fundamenten van het schip nog 27,7 meter doorlopen vanaf de westelijke ingang.
• Na architectonisch onderzoek zijn velen van mening dat de kapel van Rosslyn een kopie is van de (tweede) Tempel van Salomo in Jeruzalem zoals hij werd verwoest in 70 AD.
• De oude Vrijmetselaars rituelen blijken de sleutel te bevatten om Rosslyn te begrijpen door de betekenis van het centrale plan te beschrijven. Dit geeft aan dat iets heel kostbaars onder Rosslyn – de nieuwe Tempel van Jeruzalem, lag begraven.

.

• Uit het feit dat er in de kapel verschillende afbeeldingen van Lucifer te zien zijn: de gevallen engel. Hij is ondersteboven aan een pilaar gebeeldhouwd en heeft twee touwen als SS-en afgebeeld naast zich. SS-en slaan op: solis sacerdotibus of wel de priesters van de zon. Dit impliceert dat de kapel niet alleen is toegewijd aan de kerkelijke religie maar meer nog aan de waarheid omdat ‘alles aan het licht komt’. Tijdens de Tempeliers processen in 1307-1312 werd die waarheid verhuld door religieuze kreten bijzonder veel geweld aangedaan. De Tempeliers werden vermoord op leugens gebaseerde getuigenissen. De gevallen engel is niet echt gevallen in het beeldhouwwerk, zijn benedenlijf is vastgemaakt aan de hoge boog van de pilaar die de hemel symboliseert. Men zou kunnen veronderstellen dat de Lucifers van deze kapel-wereld hun voeten nog steeds in de hemel houden.
  The green man, ofwel vertaald: de groene man wordt in allerlei kerken vertoond. De betekenis van de groene man, die soms van onder groene struiken gluurt, soms allerlei groen uit de gaten in zijn hoofd heeft spruiten of groen op zijn hoofd heeft als versiering heeft verschillende symbolische betekenissen die vaak te maken hebben met heropstanding en hergeboorte. Een groene man was van oorsprong pre-christelijk en symbool van mannelijkheid, viriliteit en van kleinere afgoden. In de Rosslyn kapel zijn er meer dan 100 groene mannen te zien. Als men ervan uitgaat dat de groene mannen van de kapel in ‘heksenkringen’ bijvoorbeeld Wicca worden gebruikt als de representatie van de gehoornde god bijvoorbeeld Pan dan kan er bijzonder getwijfeld worden aan de echte religieuze toewijding van de kapel aan de Kerk.
   De crypte en de onderaardse gang
• Niven St.Clair hield zich enorm bezig met het raadsel van de kapel. Hij heeft bijvoorbeeld samen met anderen onderzoek gedaan in en buiten de kapel in 1997. Hij vond een ondergrondse gang die van de kapel naar kasteel Roslin leidde. De tunnel was bijzonder groot en diep onder de grond ook waar het de fundamenten van de kapel bereikt. De tunnel komt uit in een afgesloten ruimte waar eens, volgens Niven, initiatie rituelen werden uitgevoerd. Niven St. Clair veronderstelde dat de riten waarschijnlijk waren voor een overlevende groep Tempeliers of een proto- Vrijmetselaars initiatie. Met deze wetenschap wordt er een lijn getrokken naar de koningen Salomo en Hiram die riten uitvoerden in een gesloten ruimte die onder het Heilige der Heiligen lag, waarvan de onderaardse gang begon in Salomo’s paleis en eindigde in de gewelven onder de tempel van Jeruzalem. Het bestaan van de diepe gang verklaart ook waarom William St. Clair reeds in 1441 grote groepen metselaars aannam terwijl pas in 1446 werd aangevangen met de werkelijke bouw van de kapel.

…

...

 Na afloop gaan we naar het  restaurant bij de winkel, voor een kop warme chocolademelk met heerlijk gebak. De winkel puilt uit van de boeken en de  hebbedingetjes. Maar het is al laat en we vertrekken dus snel weer naar Edinburgh. ’s Avonds wil Leonie graag naar een Indiaas restaurant,

 Het ziet er prachtig uit en het eten wordt heel smakelijk opgediend, alles is perfect maar de vlammen slaan mij uit, wat maken die Indiërs dat eten ongelooflijk heet. Maar Leonie heeft nergens last van. Ik blus het maar met de wijn en ’s avonds in de bar van het hotel ga ik daar nog een poosje  mee door en bespreken we hoe laat we de volgende dag zullen vertrekken naar Dumfries.

Edinburgh

Zaterdagmiddag met Leonie mijn kleindochter vertrokken naar Edinburgh. De vlucht was vertraagd maar bij aankomst ging alles perfect, Een heel aardige vrijwilliger hielp ons met de koffers en bracht ons na minstens tien minuten lopen   naar de Europcar balie voor onze gereserveerde huurauto  De volkswagen 5-deurs stond al klaar. En we vertrokken dus snel naar ons hotel Premier Inn. Dat hotel ligt  aan de buitenkant van Edinburgh vlak bij de A1.

Zondagochtend,

Vandaag staat de Rosslyn chapel op het program  Na een heerlijk ontbijt gaan we op pad. Het weer is prachtig, het lijkt wel of 18 gr. warmer is dan in Nederland. We rijden gelijk de A1 op.

Natuurlijk rijden we links alsof we nooit anders gedaan hebben. Links rijden is geen enkel probleem. We rijden langs heel veel prachtige gele kool velden naar de kust waar we eerst wat kleine kustplaatsen bekijken. Af en toe gaan we een zijweg in, maar die worden alsmaar smaller en gaan niet naar de vissersplaats waar we naar toe willen. In Coldingham…parkeren we de auto om wat te gaan drinken, een soort broccolisoep, en een vers taai broodje,  een leuke ouderwetse kroeg…

.en ook de brocoliesoep met het verse taaie broodje was een tikje ouderwets.

Maar toch weer opgeknapt maken we nog wat foto’s van o.a. een  militaire begraafplaats

 waarna we verder op zoek gaan  naar..Eyemouth St.Abbs Scottish borders……………….

Na de auto geparkeerd te hebben wandelen we rond  in dit kleine plaatsje er staat bij de kust een  gedenkteken van visservrouwen en hun kinderen die tevergeefs wachten op   de vissers die niet terug kwamen. Er is vlakbij een mooie wandelroute, maar daar ontbreekt ons de tijd voor. Want Rosslyn Chapel  is ons einddoel voor vandaag.